ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 19 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ στις 17.00
Η συναυλία οργανώνεται ενάντια στην αστυνομική βία από τις γενικές συνελεύσεις φοιτητών των καταλήψεων νομικής και πολυτεχνείου καθώς και από το συντονιστικό των μαθητών.
διαδώστε το οπου μπορείτε
Συμμετεχουν μέχρι στιγμής (με τυχαία σειρά)
ΑΛΚΙΝΟΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Β
ΛΑΥΡΕΝΤΗΣ ΜΑΧΑΙΡΙΤΣΑΣ
ΦΟΙΒΟΣ ΔΕΛΗΒΟΡΙΑΣ
ΜΑΝΩΛΗΣ ΦΑΜΕΛΛΟΣ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ
ΧRΗΣΤΟΣ ΘΗΒΑΙΟΣ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΡΟΥΛΗΣ
ΤΣΟΠΑΝΑ ΡΕΙΒ
LOST BODIES
MODREC
ΣΤΑΘΗΣ ΔΡΟΓΩΣΗΣ
ZAK STEFANOY
ΔΡΑΜΑΜΙΝΗ
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΑΡΑΚΩΣΤΑ
ΜΗΤΕΡΑ ΦΑΛΑΙΝΑ ΤΥΦΛΗ
ΑΛΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ
NIGHT ON EARTH
http://troktiko.blogspot.com/2008/12/blog-post_6788.html
Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Πατρίδα
λοιπόν αγρίευσε ο κόσμος σαν καζάνι που βράζει,
σαν το αίμα που στάζει, σαν ιδρώτας θολός,
πότε πότε γελάμε, πότε κάνουμε χάζι
και στα γέλια μας μοιάζει να γλυκαίνει ο καιρός
μα όταν κοιτάζω τις νύχτες τις ειδήσεις να τρέχουν
ξέρω ότι δεν έχουν νέα για να μου πουν
ήμουν εγώ στη φωτιά κι ήμουν εγώ η φωτιά
είδα το τέλος με τα μάτια ανοιχτά
είδα τον πόλεμο φάτσα, τη φυλή και τη ράτσα
προδομένη από μέσα απ΄τους πιο πατριώτες
να χουν τη μάνα μου αιχμάλωτη με το όπλο στο στόμα
τα παιδιά τους να μπαίνουν σήμερα στη Βουλή
κάτω από ένα τραπέζι, το θυμάμαι σαν τώρα,
με μια κούπα σταφύλι στου βομβαρδισμού την ώρα
είδα αλεξίπτωτα χίλια στον ουρανό σαν λεκέδες
μου μιλούσε ο πατέρας μου να μη φοβηθώ
"κοίταξε τι ωραίοι που είναι, κοίταξε τι ωραίοι που είναι"
είδα γονείς ορφανούς, ο ένας παππούς απ'τη Σμύρνη
στη Δράμα πρόσφυγας πήγε να βρει βουλγάρικη σφαίρα
κι ο άλλος Κύπριος φυγάς στο μαύρο τότε Λονδίνο
στα 27 του στα δύο τον κόψαν' οι Γερμανοί
είδα μισή Λευκωσία, βουλιαγμένη Σερβία
στο Βελιγράδι ένα φάντασμα σ'άδειο ξενοδοχείο
αμερικάνικες βόμβες και εγώ να κοιμάμαι
αύριο θα τραγουδάνε στης πλατείας τη γιορτή
είδα κομμάτια το κρέας μες στα μπάζα μιας πόλης
είδα τα χέρια, τα πόδια, πεταμένα στη γη
είδα να τρέχουν στο δρόμο με τα παιδιά τους στον ώμο
κι εγώ τουρίστας με βίντεο και φωτογραφική
εδώ στην άσχημη πόλη που απ'την ανάγκη κρατιέται
ένας λαός ρημαγμένος μετάλλια ντόπα ζητάει
Ολυμπιάδες κι η χώρα ένα γραφείο τελετών
θα σου ζητήσω συγγνώμη που σε μεγάλωσα εδώ
τους είχα δει να γελάνε οι μπάτσοι
κι απ'την Ομόνοια να πετάν' δακρυγόνα στο πυροσβεστικό
στο παράθυρο εικόνισμα άνθρωποι σαν λαμπάδες
και τα κανάλια αλλού να γυρνούν το φακό
είδα μετά τους δικούς μου να περνούν τη γραμμή
για μια πόρνη φτηνή ή για καζίνο και πούρα
έτσι κι αλλιώς μπερδεμένη η πίστη μας η καημένη
ο Σολωμός με Armani και την καρδιά ανοιχτή
δεν ψάχνω ο εαυτός μου να ναι τόπος δικός μου
ξέρω πως όλα αν μου μοιάζαν θα ταν αγέννητη γη
δε με τρομάζει το τέρας ούτε κι ο άγγελός μου
ούτε το τέλος του κόσμου
με τρομάζεις εσύ
με τρομάζεις ακόμα οπαδέ της ομάδας
του κόμματος σκύλε, της οργάνωσης μάγκα
διερμηνέα Του Θεού, ρασοφόρε γκουρού
τσολιαδάκι φτιαγμένο, προσκοπάκι χαμένο
προσεύχεσαι και σκοτώνεις
τραυλίζεις ύμνους οργής
έχεις πατρίδα το φόβο, γυρεύεις να βρεις γονείς
μισείς το μέσα σου ξένο κι όχι, δεν καταλαβαίνω
δεν ξέρω πού πατώ και πού πηγαίνω
http://www.youtube.com/watch?v=5LBaS_6aaR
Πολύ ωραίο
και ένα άλλο:
Πατρίδα ξένη
συνεχώς ταξιδεύεις,
δεν σε βρίσκω πουθενά.
Σε ψάχνω στους μύθους,
σε ζητώ στα βιβλία
των μικρών μαθητών
το άλφα βήτα.
Σε ζητώ στα κανάλια,
στα μαύρα μου χάλια,
στα χαλιά τα περσικά,
στις μάρκες που φορώ.
Σε κρατώ σαν σημαία
στης ζωής μου την ξευτίλα,
σε ψάχνω στ' ακριβό μου κινητό.
Κι η δόση τρέχει αντί για ευτυχία
έχω δάνειο τραπεζικό.
Πατρίδα ξένη
συνεχώς μ' αποφεύγεις
και στο νοσοκομείο με παρατάς,
χτυπάει η καρδιά μου σαν να τρέχει
σε δρόμο χωρίς φως,
που λάμπουν οι φλόγες
φωτιές που καίνε με όνειρα σβηστά.
Σε ψάχνω στο δρόμο μα που να σε βρω
με στραβώνει ο αέρας
από δακρυγόνα πηχτός,
με πνίγει η ανάσα και δεν αντέχω,
άλλο δεν σε ζητώ.
Πατρίδα καληνύχτα γυρίζω στο σπίτι
σκυφτός, μοναχός,
μαζεύω ρημάδια, όνειρα μαύρα
σπουργίτια φτωχά.
Πατρίδα ξένη για μένα αφημένη
σ' ένα βράχο ακριβό.
Μάρμαρα, αγάλματα, μνήμες στο φως.
Πατρίδα καληνύχτα μεσάνυχτα και κάτι
χωρίς παιδιά εφιάλτης φρικτός.
Aπό τη συναυλία
Δημοσίευση σχολίου